Παντα αυτη την εποχη με κατακλυζουν αναμικτα συναισθηματα...για το χρονο που κυλαει αμιληκτος ενας ακατανικητος φοβος, για τις μυρωδιες και τα χρωματα του φθινοπωρου μια χαρα που με πλημμυριζει, για το χειμωνα που ερχεται και τα πρωινα της Κυριακης με αγκαλιες και χουζουρεμα μπροστα στο τζακι μια ανυπομονησια απιστευτη, για ολα τα καλοκαιρια και τους χειμωνες που περασαν μια ασυγκρατητη νοσταλγια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.